Saturday, December 31, 2011

ေက်နပ္ေအာင္

က်ေနာ္ရယ္၊က်ေနာ္အေဒၚရယ္ေပ့ါမဟာဗဒၶဳလတံတားေပၚအတက္လမ္းမွာေပ့ါ က်ေနာ္တို႔ငွားလာတဲ့ကားကိုေနာက္ကကားတစ္စီးကေက်ာ္္တက္သြားပါတရ္။
အဲဒါဟာမထူးဆန္းပါဘူး။ဒါေပမဲ့အဲဒီကားမွာတံခါးအျပင္ကိုေခါင္းေလးထြက္ေနပါသွ္၊“ေခြးကေလး”ေပ့ါ၊
အဲဒါကိုက်ေနာ္အေဒၚက“ကံေကာင္းရင္လည္းတိရိစာၦန္လည္း၊ေကာင္းစားေနတာပါပဲ”တဲ့။
အဲဒီစကားကိုထပ္ဆင့္ေထာက္ခံသူကေတာ့ ကားဆရာပါပဲ့ “ဟုတ္တရ္ဗ်ာ၊ကံေကာင္းတဲ့လူမဟုတ္၊တိရစာၦန္လည္းအဆင္ေျပစြာေနႏိုင္ပါတရ္တဲ့”
ထပ္ဆင့္ေျပာတာကေတာ့ “က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀မွာေတာ့၊ကုိယ္ေရာက္ေနတဲ့ဘ၀ကိုေက်နပ္တတ္ရင္စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါပဲ”တဲ့ အေဒၚကလည္း “အင္း၊ေက်နပ္တတ္ဖုိ႔ပဲလိုတရ္”တဲ့.............
အဲဒီေတာ့ကပ္လွ်က္နံေဘးက်ေနာ္ကေတာ့တိတ္ဆိတ္စြာပဲ “ဘ၀မွာ.....ေရာက္ေနတဲ့ဘ၀၊အခုျဖစ္ေနတဲ့ေနထိုင္မူစတိုင္ကိုပဲေက်နပ္တတ္ဖို႔လား” အဲဒီစကားျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္းမၾကိဳးစားပဲေနရင္ပဲ၊လက္ရိွဘ၀ကိုပဲေက်နပ္ေနပါတရ္လို႔ေအာ္ေနတာႏွင့္ အတူတူပဲလို႔ထင္တရ္ဗ်ာ။အဲဒီေတာ့လက္ရိွဘ၀မကေနမထြက္ေတာ့ဘူးဗ်။

ဒါေပမဲ့သူေျပာတဲ့စကား။မွားတရ္လို႔က်ေနာ္မဆိုလိုပါဘူး၊သူေျပာတာလည္းေကာင္းပါတရ္........။
ေရာက္ေနတဲ့ဘ၀မွာမေက်နပ္ရင္၊ေပ်ာ္ရြင္မႈမရိွဘူး၊အဲဒီအတြက္ေသာကေတြျဖစ္ေနမရ္။ သူတို႔က်ေတာ့အဆင္ေျပတရ္ဆိုၿပီးျဖစ္လာႏိုင္ပါတရ္။ ဒီေတာ့“ဘ၀မွာေက်နပ္ရင္အဆင္တရ္ေပ့ါ”ဆိုတာမွန္သလိုပဲေပ့ါ....

သို႔ေသာ္က်ေနာ္ထင္တရ္ဗ်ာ
“ေက်နပ္တတ္ရင္စိတ္ခ်မ္းစရာဆိုတာထက္၊ေက်နပ္တတ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဗ်”

ၾကိဳးစားလွ်က္
naitar

0 အျမင္ေလးေတြ:

Post a Comment